ΟΙ ΚΑΛΑΣ ΣΕ ΕΜΑΣ? 'Η ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΑΣ?

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα και μ' αλυσίδες σταυρωτές τα χέρια μου δεμένα” Μα τι έφαγα το προηγούμενο βράδυ? Φτάνω μπροστά στον καθρέπτη, κοιτάζομαι και… πανικοβάλλομαι! Θρυαλλίδα! Τι Θρυαλλίδα? Λένε εμένα Θρυαλλίδα? Προχωράω προς ένα χώρο που μοιάζει με γραφείο. Ένα savescreen με μέλλισες στην οθόνη ενός υπολογιστή μου δημιουργεί μεγαλύτερη ζαλάδα. Κουνάω το ποντίκι και δόξα τω Θεώ σταματάει το μελίσσι να ζουζουνίζει.

Σκόπια, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη

Τι είναι αυτό? Τι λέει εκεί?  Τραβάω καρέκλα και κάθομαι. Τι είναι αυτά?

Αστέρι Βεργίνας, Μ. Αλέξανδρος, Βουκεφάλας,  Φίλιππος, τάφος, Γιώργος Παπανδρέου διαφημίζει βιβλίο για τους «εκδιωχθέντες Μακεδόνες», …. Σκόρπιες λέξεις και εικόνες διάρκειας, κλάσματος δευτερολέπτου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί?  Ποια είμαι?   Θρυαλλίδα!

Συνεχίζω να διαβάζω παρακάτω

Αλβανία, Ήπειρος, Ιόνιο Πέλαγος, Μεγάλη Αλβανία

Μια αποστροφή νοιώθω και μια τάση για εμετό, αλλά το συγκρατώ…

Τουρκία , Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, Κρήτη

Ξανά λέξεις τυχαίες τρυπούν σαν μικρές βελόνες  το μυαλό μου

Βραχονησίδα, καθυστερημένοι, φετίχ, σημαία, παραβιάσεις, σχολικά ιστορικά βιβλία…

Και ονόματα τα οποία μου προκαλούν ρίγη Γιώργος Μινείκο-Παπανδρέου, Πάγκαλος, Σημίτης, Καραμανλής….

Αναπηδώ από την καρέκλα και αρχίζω να ουρλιάζω. Τι είναι αυτά? Τι είναι αυτά? Ποια είμαι εγώ? Η αναμενόμενη πλέον απάντηση. Θρυαλλίδα!

Θρυαλλίδα ε? είπα και μετά από λίγο ξανακάθησα ανακουφισμένη. Θρυαλλίδα ναι! Γιατί όχι? Μου ταιριάζει. Μου έχουν ανάψει τα φυτίλια….  Δεν θυμάμαι τίποτα γαμώ το κέρατό μου… Τίποτα που να βγάζει νόημα τουλάχιστον…

Ξανακοιτάζω τη σελίδα και παρατηρώ ότι η μπάρα ολίσθησης δεν είναι στο πάνω μέρος. Παίρνω το ποντίκι και την σέρνω. Τα μάτια μου γουρλώνουν… «Μία φορά και έναν καιρό ήταν η μαμά Ελλάδα». Αυτή τη φορά δεν συγκρατώ τον εμετό. Δεν ξέρω και που πέφτει η τουαλέτα..

ΕΛΛΑΔΑ? Μα αυτή τη ξέρω, είναι η χώρα μου. Τι εννοεί μια φορά και έναν καιρό….

Το κεφάλι μου γυρνάει… νομίζω πως ζαλίζομαι… κοιτάζω γύρω μήπως δω κάποιον. Κανένας! Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.

Καλημέρα, ακούω μια φωνούλα. Καλημέρα απαντάω σε ένα μικρό κοριτσίστικο μουτράκι. Είσαι καλά σήμερα Θρυαλλίδα? Με ρωτάει. Εεεε, νομίζω, δηλαδή όχι.

Μα τι θα γίνει? Κάθε φορά που θα φεύγει ο Κος Θανάσης Λερούνης για Ελλάδα εσύ θα τρελαίνεσαι? Άκουσα πίσω μου μια αντρική φωνή να με μαλώνει.

Λερούνης? Πήγε στην Ελλάδα? Τα μάτια μου άστραψαν! Μα η Ελλάδα είναι η χώρα μου!

Άντε πάλι μισοπάλαβη… μουρμούρισε ο άντρας και με τράβηξε από το χέρι. Με κάθησε σε μια μεγάλη πέτρα αλλά αυτός δεν κάθησε. Έφερνε βόλτες τριγύρω μου και μου ξαναθύμισε  τον εμετό.   –Ούτε να το σκεφτείς!  μου είπε ορθά κοφτά. Λοιπόν Θρυαλλίδα άκου τι έχω να σου πω, και σου το δηλώνω. Είναι η τελευταία φορά που θα σου εξιστορίσω τούτα εδώ τα γεγονότα. Την επόμενη φορά που θα το ξαναπάθεις, καθόλου δεν θα νοιαστώ και θα σε στείλω πακετάκι στην Ελλάδα, να βρω την ησυχία μου.

Μα που είμαι? Τόλμησα να ρωτήσω! Το μάτι του άντρα γυάλισε.   Άκου να δεις κυρά μου… τις γυναίκες εμείς εδώ τις αγαπάμε, τις σεβόμαστε και σε περίοπτη θέση τις έχουμε. Κορόνες στα κεφάλια μας! Αλλά τα δικά σου τα καμώματα μας έχουν κάνει να κοιτάμε και τις άλλες με μισό μάτι… Λες να μας βγουν και οι υπόλοιπες που ήρθαν απ την Ελλάδα σαν και δαυτηνε, διερωτόμαστε συναμετάξυ μας?

Καλά έκανε ο Ισκαντέρ και δεν μας κουβάλησε γυναίκες απ την Ελλάδα τότε. Κάτι θα ήξερε… Και για να σε προλάβω  ο Μ. Βασιλιάς «Ισκαντέρ», ο Μ.Αλέξανδρος δηλ. όταν έφυγε για νέες περιπέτειες στην Ανατολή, άφησε εδώ πολλούς πολεμιστές του και τους είπε να τον περιμένουν να γυρίσει. Και μέχρι τότε να μην αλλάξουν τη θρησκεία τους, να εξακολουθούν να τηρούν τους γενικούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, να σέβονται τις παραδόσεις και να συνεχίσουν τις ίδιες τοπικές συνήθειές τους. Έτσι λοιπόν, έμειναν εδώ περιμένοντας να γυρίσει. Σαν είδαν πως αργούσε αποφάσισαν να βρουν κορίτσια να παντρευτούν, να νοικοκυρευτούν  και στη συνέχεια να τα κάνουν όλα όπως είχε προστάξει ο Ισκαντερ.

Και αγάλματα του φτιάξαν, για να τον προσκυνάν, και τους 12 Θεούς συνέχισαν να τους δοξάζουν παντιοτρόπως (βλέπε θυσίες ζώων, Διονυσιακές κρεπάλες, αποκριάτικα μασκαρέματα, εστίες μέσα στα σπίτια κ.α. ), τα σπίτια τους τα χτίσαν σαν τα Μακεδονικά χαγιάτια, και δημοκρατικοί συνέχισαν να είναι!

Πιο πέρα, είδα μια κοπέλα να περνάει. Όμορφη, ευθυτενής, και περήφανη. Ντυμένη με ενδυμασία που με εντυπωσίασε αλλά και με ξένησε. Το κεφάλι της το σκέπαζε ένα καπέλο, αλλά μπορούσα να δω ότι τα μαλλιά της ήταν ξανθά.

Γιατί φοράει αυτά τα ρούχα τόσο νέα κοπέλα? Ρώτησα. Το βλέμμα του πάλι σκοτείνιασε.

Και τι να φοράει μωρή θεοπάλαβη? Αυτά που φορούσες εσύ όταν μας εμφανίστηκες? Παντελόνι του κάπρου, πως στην οργή το ‘λεγες και après ski λες και σε πηγαίναμε στα 3-5 πηγάδια να κάνεις παραθερισμό??? Α, να χαθείς από εκεί. Σε βαρέθηκε η ψυχή μου! Μωρή, εδώ οι γυναίκες φορούν τις παραδοσιακές Μακεδονικές φορεσιές, όπως και οι άντρες. Εδώ και 2.300 χρόνια! Όλα όσα σου είπα έχουν μείνει ζωντανά εδώ και 2.300 χρόνια. Εμείς είμαστε Έλληνες! Απόγονοι των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου!

3-5 πηγάδια… ψέλλισα εγώ…  μπορώ να πάω?

Ναι αμέ! Μόνο πες μου θέλεις να σου βγάλω εισιτήριο απ’ ευθείας για Αλβανία ή θα πας μέσω Αθήνας? Μου απάντησε σαρκαστικά…

Α, να χαθείς από εκεί αερικό …  Άλλο δεν χρειάζεται να ‘ρθει να σου τα πάρει τα μυαλά! Καμιά φορά που σε βλέπω έτσι, σκέφτομαι, αν τέτοιοι ήταν οι Έλληνες μωρέ καλά κάναν και σας τα πήραν όλα! Θέλατε να εκσυγχρονιστείτε ε? Δεν σας άρεσε η ιστορία σας. Δεν σας άρεσαν οι παραδόσεις σας? Δεν σας άρεσε να είστε Έλληνες. Θέλατε Ευρώπες, Ευρώ και εκσυγχρονισμό…..  

Όσο θυμωμένος, άγριος και κακότροπος προσπαθούσε να δείξει, εγώ ένοιωθα εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και καθόλου άβολα. Υπήρχε κάτι στα μάτια του τόσο καθαρό, που μόνο ένας Έλληνας ΆΝΤΡΑΣ θα μπορούσε να το χει!

Εδώ που είμαστε? Αν δεν είναι εδώ η Ελλάδα, τι είναι?

Εδώ είναι η Ελλάδα πια! αποκρίθηκε

Δεν καταλαβαίνω… του είπα ήρεμα. Για πρώτη φορά απ την στιγμή που τον συνάντησα γλύκανε το πρόσωπό του σαν να κατάλαβε ότι δεν τον φοβόμουν και αντιθέτως μου ήταν αγαπητός!  

Γεωγραφικά, βρισκόμαστε στον Ινδικό Καύκασο, στο Πακιστάν. Η φυλή μας είναι οι Καλάς. Καταγόμαστε όλοι από τους Έλληνες. Όπως προείπα, 2.300 χρόνια πριν δημιουργήθηκε η φυλή αυτή από τους αφημένους από τον Μ.Αλέξανδρο στρατιώτες του. Το πέρασμα των αιώνων δεν μας έκανε να ξεχάσουμε. Αντιθέτως μας έκανε να ζούμε σαν Έλληνες να θυμόμαστε και να περιμένουμε τον «Ισκαντέρ»! 2.300 χρόνια αργότερα εμφανίστηκε, με τη μορφή και τ’ όνομα Θανάσης Λερούνης.  Έκανε τις συνθήκες διαβίωσης καλύτερες, μας έχτισε σχολεία για να μαθαίνουμε Ελληνικά, μας έφερε την ελπίδα, ότι θα δούμε έστω και μια φορά τα πάτρια εδάφη, αλλά εσείς….. οι Έλληνες δεν σας άρεσε που ήσασταν Έλληνες!!!

Δεν μας άρεσε λες ε?

Όχι βέβαια! Γιατί αν σας άρεσε δεν θα αφήνατε κανένα να σας την πάρει! Εσείς τη δώσατε! Και αντί να έρθουμε εμείς Ελλάδα, ήρθατε εσείς στην μοναδική πλέον Ελλάδα!!!!!!!

Είμαι λυπημένη φίλε μου! Είμαι πολύ λυπημένη!

Έτσι ήταν και οι ΚΑΛΑΣ για πάρα πολλά χρόνια περιμένοντας να ‘ρθει ο Ισκαντέρ, όπως τους είχε τάξει. Μα δεν το βάλαν κάτω, και να που η αφοσίωσή τους στην πατρίδα, τις αξίες και τα ιδανικά τους αποζημίωσε!

Όλα όμορφα και ωραία αυτά που μου λες φίλε μου, αλλά εγώ γιατί δεν θυμάμαι τίποτα?

Γιατί είναι ταξίδι στο μέλλον! Σε λίγο θα επιστρέψεις και θα πεις τα όσα είδες. Το μέλλον της Ελλάδας μας! Πάρε αυτό το διάβολο που μου κουβάλησες μέσα και με ρωτούσες αν έχουμε εδώ σήμα καμπάνα και πήγαινε να κάνεις αυτό που νομίζεις εσύ σωστό για την Ελλάδα μας!

ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΧΑΣΕΣ!!!!!

Αγαπητοί καταναλωτές, το πήρατε χαμπάρι ότι ξεκίνησαν οι εκπτώσεις? Όχι? Πως όχι? Δεν σας ξύπνησαν οι ωδές του κλαρινίστα Τάσου Χαλκιά ? Και άντε το κλαρίνο δε σας ξύπνησε, γιατί μπορεί να είχατε ξενυχτίσει στα σκυλάδικα της εθνικής την Παρασκευή το βράδυ, έχοντας κατεβάσει όλο το Βόσπορο, με αποτέλεσμα τα κλαρινοντράμς να νομίζετε ότι είναι η βουή που μένει στο κεφάλι όταν βγαίνεις έξω. Μα δε σας πήρε η μυρωδιά της  φασολάδας? Μετά από κρεπάλες το μοναδικό που μπορεί να φέρει σε επαφή τον άνθρωπο με την πραγματικότητα είναι η μυρωδιά του φαγητού και μάλιστα μιας ζεστής φασολάδας. Εάν και πάλι η απάντηση είναι όχι τότε σίγουρα έχετε και μπούκωμα, οπότε να το κοιτάξετε αμέσως, μην μας ξαναβρεί πάλι καμιά Η1Ν1!

Σείστηκε το σύμπαν σου λέω αγαπητέ καταναλωτή και εσύ χαμπάρι δεν πήρες γιατί  ήθελες Παρασκευή βράδυ να βγεις, να τα πιείς, ν’ αρρωστήσεις και να χάσεις:  live music, φασολάδα, ελιά, κόκκινο κρασί και το σημαντικότερο όλων τις καταπληκτικές τιμές  που σου προσέφεραν απλόχερα οι καταστηματάρχες της Κηφισιάς! Σε περίπτωση που δε με πιστεύετε δείτε τον σύνδεσμο που ακολουθεί, από το δελτίο ειδήσεων του ALPHA, το Σάββατο 15/01/2011 (πηγαίνετε στο 31:20 λεπτό του δελτίου).

Alpha TV (BETA) - Κεντρικό δελτίο 15/01/11

Το είδες? Με πιστεύεις τώρα? Τώρα χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο! Χτύπα το, γιατί…  πες μου, που αλλού θα σε ψυχαγωγούσαν και θα σε τάϊζαν τσάμπα? Τα είδες, το προηγούμενο βράδυ. Στην Εθνική την έβγαλες και οικονομικά, οικονομικά το εκατόευρω το ξόδεψες. Και ας είχες πάρει μαζί σου καβάτζα απ’ το σπίτι το johnny,  στις τσέπες του παλτού σου φυστίκια αράπικα και στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου το σάντουιτς που σου είχε φτιάξει η μητέρα, γιατί δε σου φτάνουν τα φράγκα ούτε για ένα «βρώμικο»!!!!!!

Κάποτε τα καταστήματα της Κηφισιάς συναγωνιζόντουσαν ποιο θα έχει την πιο ακριβή τιμή στη βιτρίνα του! Τώρα συναγωνίζονται ποιο θα είναι πιο cult! Έτσι, το ένα μαγαζί φέρνει συγκροτηματάκια και παίζει μουσική απροσδιόριστου ύφους….(το είπα όσο πιο κομψά μπορούσα). Έχω τη βεβαιότητα ότι πλέον όσοι θέλουν να κάνουν καριέρα στο τραγούδι, αντί για τα reality θα πηγαίνουν στα μαγαζιά της Κηφισιάς. Και όχι μόνο καριέρα στο τραγούδι , αλλά και στην υποκριτική, στο modeling, στη φωτογραφία, στο styling , στη κομμωτική και όποιο άλλο επάγγελμα εσείς θελήσετε!!!!  Το άλλο μαγαζί, λοιπόν έχει στήσει πάγκο στον πεζόδρομο και μοιράζει συσσίτιο το οποίο περιλαμβάνει ΨΩΜΙ(όχι παιδεία, ελευθερία), ΕΛΙΑ, (παραδόξως για Κηφισιά, όχι Κώτσο βασιλιά), αλλά… ΦΑΣΟΛΑΔΑ!!!!!! Άκουσον, άκουσον τιμημένε κάτοικε της Κηφισιάς! Μη μου πεις ότι βγήκες από το σπίτι σου το Σάββατο… μη μου πεις ότι πήρες και εσύ από το συσσίτιο… Θέλω να πιστεύω πως η μυρωδιά της φασολάδας έφτασε μέχρι τον  Άγιο Παντελεήμονα και οι μετανάστες ανέβηκαν στα βόρια για να πάρουν ένα μπολάκι φασολάδας με λίγες ελιές και ένα κομμάτι ψωμιού. Αλλά από την άλλη…  η κυρία με το μαλλί τούγκανο που βαστούσε το μπολάκι συσσιτίου και το κουτάλι είχε πάρει φωτιά δεν μου ‘μοιαζε με μετανάστρια… μωρέ λες να ήταν καμιά υπερήφανη Κηφισιώτισσα?????? Μπααααα, δε θέλω να το πιστέψω!  Εσύ Κηφισίωτισσα είσαι μια αρχόντισσα! Μοίραζαν όμως και κρασί κόκκινο! Δεν μπορεί , αυτό θα κράτησε την αξιοπρέπεια της Κηφισιάς ψηλά! Σίγουρα θα ήταν Cabernet Sauvignon  Bordeaux του 1876!

Μα συζητάμε τόση ώρα για το τι γινόταν έξω από τα καταστήματα. Μέσα όμως? Εκεί νομίζω πως έγινε ο μεγάλος εξευτελισμός της Κηφισιώτισσας!

Παλτό από 1.000,00€ τώρα μόνο 300,00 €

Στράπλες φόρεμα από 800,00€ τώρα μόνο 260,00€

Παπούτσια από 500,00€ τώρα μόνο 130,00€

Leopard τσαντούλα που δεν θυμάμαι την αρχική τιμή αλλά θυμάμαι τη τελική 100,00€

Το συνολάκι 790,00€ μόνο για σένα!!!

Και λέγοντας μόνο για σένα, εννοώ ΜΟΝΟ για εσένα! Γιατί θέλεις άλλα 790,00€ για τον/την σύζυγο και άλλα τόσα για έκαστο παιδί!

Ποιο είπαμε ότι είναι το οικογενειακό σου εισόδημα?????

Αυτά έχασες αγαπητέ καταναλωτή  και την ευκαιρία να μπεις στο μάτι της Κηφισιώτισας, η οποία θα τρελαινόταν στην ιδέα ότι αυτή τρώει απ’ έξω  φασολάδα και εσύ τώρα πια, μπορείς να φορέσεις ρούχα που μέχρι πέρυσι μόνο αυτή μπορούσε!!!!!!

Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!!!

Dear Richard μου το χάλασες!

Εχθές μεσημεράκι, έλαβα ένα μήνυμα από φίλο μου καλό. Αγόρι με ανησυχίες και αυτό. Θα χει κάτι καλό να μου πει, σκέφτηκα. Κανά χαρούμενο νέο ή κανένα αστειάκι, έτσι για να γελάσει το χειλάκι μας βρε αδερφέ… Αντ’ αυτού βλέπω πως το μήνυμα περιέχει μόνο ένα βιντεάκι πολιτικό-οικονομικού περιεχομένου. Ωχουυυυ… άντε πάλι τα ίδια!  Δεν μου φτάνουν τα δικά μου κολλήματα αυτού του τύπου? Πρέπει να με πριζόνουν και οι υπόλοιποι? Μωρέ, κανένα ανέκδοτο χάθηκε? Έτσι, κάνω πως δεν το είδα και συνεχίζω αυτό που έκανα. Αργά το βράδυ χαζολογώ πάλι τα εισερχόμενά και να το πάλι μπροστά μου.  Σα να ‘μουνα λιγάκι πιο χαλαρή. Ας του ρίξω μια ματιά σκέφτηκα. Τίποτα νέο δεν μας έλεγε. Τα ίδια και τα ίδια και ξανά μανά τα ίδια. Πως θα σωθούμε απ’ την οικονομική κρίση. Και εκεί που λέω να το κλείσω, βλέπω σπίθα στο μάτι του ομιλούντα. «ρε τον Richard πως τα λέει….. » σκέφτηκα! Και το ‘δα όλο το βιντεάκι. Και τι καλά που έκανα… και τι καλά που έκανε και ο φίλος μου που μου το ‘στειλε.  Γιατί και η κρίση θέλει τον τρόπο της!

Ανοίγεις τηλεόραση, διαβάζεις εφημερίδες, ενημερώνεσαι από το διαδύκτιο για τη κρίση και στο τέλος την έχεις κάνει εσύ κρίση! Οικονομολόγοι, πολιτικοί αναλυτές, βουλευτές, δημοσιογράφοι, η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα, φοράει το κουστούμι, παίρνει ύφος χιλίων καρδιναλίων και αρχίζει  να «εξηγεί». «Τι λες ρε απίθανε? Εσύ τα καταλαβαίνεις αυτά που λες?» Την απάντηση τη γνωρίζω. Μην μπεις στο κόπο, γιατί είμαι σίγουρη πως εκτός απ τις προγραμματισμένες ερωτήσεις δεν θα μπορέσεις ούτε για το  όνομα των  παιδιών σου να δώσεις απάντηση.

Αλλά, ας έρθουμε στον Richard που μας τα είπε κατανοητά, αλλά πιο πολύ μας τα είπε παραστατικά! Ο άνθρωπος μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να σε κερδίσει. Όχι με τις γνώσεις του, ούτε με την απλότητά της σκέψης του, αν και διεθνώς αναγνωρισμένος οικονομολόγος - εγώ τον κύριο δεν τον γνώριζα, οπότε θα συμπληρώσω στο τέλος της πρότασης, -  όπως λένε οι φήμες.(ευχαριστώ θερμά τα περιοδικά CIAO, HELLO, ESPRESSO, καθώς και τα τηλεοπτικά κανάλια STAR και ALTER που πρόσθεσαν στο καθημερινό λεξιλόγιο μας αυτή την έκφραση. Νομίζω πως ευχαριστίες για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να δώσουν και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων, των υπολοίπων καναλιών που χωρίς τις φήμες,, δελτίο δεν θα έβγαζαν….!!!!!) Μεγάλη η παρένθεσή μου αλλά αναγκαία! Ο Richard  λοιπόν, με κέρδισε με την εκφραστικότητα του σώματος του. Εάν θελήσετε να δείτε το βίντεο αυτό, κάντε το εξής: κλείστε τον ήχο και κοιτάξτε τον. Δεν χρειάζεται να τον ακούς αλλά να τον βλέπεις. Η κινήσεις των χεριών του και του σώματος του, σου λένε θα σου πω αυτό που πρέπει να σου πω. Ποιος ο λόγος να σε κουράσω κάνοντάς σου επίδειξη γνώσεων? Είμαι άνθρωπος, όπως και εσύ. Δεν είμαι ο superman!   Τίποτα δεν είναι δύσκολο, τίποτα δεν είναι άλυτο!

Μα τελικά τι έμαθα εγώ η αδαής από τον Richard?

 Έμαθα τα εξης:

α) ότι, πλούσιοι και φτωχοί παίρνουν ανάποδες μόλις ακούσουν για φόρους.  Η κυβέρνηση δεν τους βάζει γιατί οι πλούσιοι είναι χορηγοί των κομμάτων και οι δεύτεροι είναι τα ψηφαλλάκια (βλέπε: ψήφοι, ψηφοφόροι.)

 β) αφού χορηγοί και ψηφαλλάκια δεν φορολογούνται το κράτος δανείζεται. Ο δανειστής βγάζει δόντια όταν έρθει η ώρα. Ποια είναι αυτή η ώρα? Τι να σου πω και εγώ η θρυαλλίδα?  Άντε, να σου πω μία. 2:16μμ! Σε ικανοποιεί ή να την αλλάξω? Μα πλάκα μου κάνεις? Που να ξέρω εγώ η δανειζόμενη θρυαλλίδα? Την ώρα την ξέρουν μόνο οι δανειστές! Και δεν κοιτούν τώρα το ρολόι τους…. Όχι, όχι! Το κοίταξαν τη στιγμή που τους πρωτοχτυπήσαμε τη πόρτα και βάλαν το χρονόμετρο στην αντίστροφη μέτρηση!

 γ) οι χορηγοί – πλούσιοι, δεν είναι μόνο χορηγοί αλλά και δανειστές του κράτους. Δεν πληρώνουν φόρους και στη συνέχεια δανείζουν στο κράτος με το νόμιμο τοκογλυφικό επιτόκιο για να μπορέσει το κράτος να ξεχρεώσει τους δανειστές! Σαν να μπερδέψαμε τα μπούτια μας? Και τι με νοιάζει εμένα? Μπας και είμαι πλούσιος ή δανειστής? Ας τα ξεμπερδέψουν μόνοι τους. Εγώ φόρους δεν θέλω, το μισθουλάκο μου θέλω και όλες τις δημόσιες παροχές μου.

δ) Με 10% φορολόγησης του μετοχικού χαρτοφυλακίου των πλουσίων δεν θα υπήρχε κρατικό έλλειμμα!Και μιλάμε για μετοχές και ομόλογα μόνο! Όχι τα σπιτάκια τους, όχι τα κοτεράκια τους, όχι οι λιμουζινίτσες τους, όχι τα αερόστατα, αεροπλάνα, διαστημόπλοιά τους. ΜΟΝΟ ΜΕΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΑ!!!! Οι πλούσιοι θα παράμεναν πλούσιοι, το κράτος θα γινόταν κράτος και εγώ θα ήμουν μια χαρούμενη θρυαλλίδα γιατί αντί να βλέπω τον συμπαθή Richard στο youtube, θα έβλεπα τον Καρρά να σηκώνει ρόγχο και θα διασκέδαζα απίστευτα!

ε) Ο Richard ήταν καθηγητής του Γιώργου Παπανδρέου και απ τη στιγμή εκείνη ο θαυμασμός που είχα αναπτύξει μέσα μου για τον Richard χάθηκε!