Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ


Θρυαλλίδα «φυτίλι»
<  ελνστ.  Θρυαλλίς   -ιδος   «φυτό που χρησίμευε ως φυτίλι»  <  αρχ.  Θρύ(ον)  «βούρλο»  + υποκορ. επίθημα   -αλλίς,  πβ.  Κ.  χρυσα-αλλίς, -ίδος. Το αρχαίον θρύον ανάγεται σε τύπο  *τρύhον (με πρόληψη της δασύτητας) και συνδ. Με παλ.σλαβ. trusti «καλάμι»
Ορισμός από το ετυμολογικό λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη

Μία λέξη τρεις εξηγήσεις. Παρεμφερείς βέβαια αλλά τρεις. Για την Ελληνική γλώσσα άλλωστε κάθε λέξη και μια σημασία. Τόσο πλούσια γλώσσα που μπορεί να περιγράψει κάθε κίνηση, κάθε έκφραση, κάθε επιθυμία, κάθε συναίσθημα, κάθε γεγονός. Οτιδήποτε ορατό ή αόρατο, υπαρκτό ή ανύπαρκτο!
Έτσι λοιπόν η ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ θα μας απασχολήσει ως «φυτίλι» , που θ’ ανάβει καθημερινά, βλέποντας, ακούγοντας και κυρίως σχολιάζοντας τα όσα μας ανάβουν τα φυτίλια…. Και είναι πολλά αυτά συγκάτοικοι αυτού του τόπου. Είναι ,δεν είναι? Από πού να ξεκινήσω… Από τη τηλεόραση με όλο αυτό το «φυτό-ζωϊκό» βασίλειο της (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί σέβομαι τα ζώα κ τα φυτά και δεν θα ‘θελα να παρεξηγηθώ απ’ αυτά ), από τη πολιτική η οποία εδώ κ αιώνες είναι για γέλια (δεν είναι τυχαίο ότι ο Αριστοφάνης υπηρέτησε κ ανέδειξε τη πολιτική σάτυρα το 400π.Χ. Αν ήταν τόσο ονειρικά φτιαγμένος ο κόσμος, ούτε λόγο θα είχε να τα γράψει, μα και αν τα έγραφε ενώ δεν είχαν καμία σχέση με τη πραγματικότητα δεν θα είχαν καμία τύχη).  Μα αυτά που μας ανάβουν τα φυτίλια δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και η γειτόνισσα που έριξε τον κουβά με τα βρωμόνερα πάνω στην απλωμένη μπουγάδα, που μπορεί εμείς να την είχαμε παρατημένη εκεί μια εβδομάδα τώρα και από άσπρα να είχανε ξαναγίνει μαύρα αλλά δεν κατάλαβα… , δικαίωμά μας δεν είναι να τα έχουμε απλωμένα όσο καιρό θέλουμε?  Και ο μηχανικός στο συνεργείο που του πήγαμε το αμαξάκι μας για service και του βρήκε άλλα δέκα  προβλήματα και από 200,00€ που ήταν να πληρώσουμε βρεθήκαμε να κόβουμε…  φύλλο επιταγής γιατί τόσα μηδενικά δεν μπορούσαμε να τα βρούμε στο πορτοφόλι μας όσο και να ψάχναμε. Μωρέ να δεις όταν θα ‘ρθει η ώρα να την εισπράξει τι θα βρει αυτός μέσα… χιχιχιχι. Αμ τη μάνα, που τη βάζεις τη μάνα? Δεν μας ανάβει αυτή τα φυτίλια?  Αυτή και αν μας τα ανάβει… Από μικρά παιδάκια, έως τη μέρα που κάποιος απ τους δυό θ’ αποχαιρετήσει το μάταιο τούτο κόσμο. Γλυκιά μανούλα, αλλά πόσο εκνευριστική μπορείς να γίνεις…!!!! «Μη τρέχεις, θα πέσεις» Άσε μας ρε μάνα να πέσουμε, λίγο τα γόνατα θα σκίσουμε… κ τι έγινε? «Διάάάάάβασε, πάλι θα βγεις? δε βλέπεις τον Γιαννάκη της κυρά Καίτης, που είναι άριστος μαθητής?»  Εσύ δεν βλέπεις ότι ο Γιαννάκης είναι 17 χρονών και τα μούτρα του είναι μπιμπικιασμένα γιατί το μοναδικό πράγμα που του θυμίζει τη σεξουαλική του ταυτότητα είναι οι νυχτερινές ονειρώξεις του? «ανύπαντρος/η θα μεινεις? Εγώ πότε θα γίνω γιαγιά» κτλ κτλ κτλ. Μα να σταματούσαν τα φυτίλια να ανάβουν  γυρνώντας τη πλάτη στην  γκρίνια της μανούλας, τι καλά που θα ‘τανε…  Πας σχολείο, σου τ’ ανάβει ο συμμαθητής ή ο καθηγητής. Δουλεύεις, σου τ’ ανάβει ο εργοδότης ή ο συνάδελφος (αλήθεια, αυτή την  ηλίθια λέξη άραγε τη σκέφτηκαν οι εργοδότες? «συν-άδελφοι» Ας γελάσω τρεις φορές δυνατά. ΧΑ ΧΑ ΧΑ Μάλλον αυτοί το έκαναν για να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι μεταξύ τους πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη κ συνεργασία έτσι ώστε να αποδίδουν περισσότερο στη δουλειά. Άραγε συμβουλεύτηκαν   εργασιακό ψυχολόγο?????

Αλλά και οι άλλες εξηγήσεις της ΘΡΥΑΛΛΙΔΑΣ παραπονούμενες δεν θα μείνουν μιας και με βούρλα θ’ ασχοληθούμε αλλά και με καβαλημένα καλάμια….!!!!!!!!!!
Και για να μην είμαστε άδικοι το λέω ευθέως. ΄Ολοι μας έστω μια φορά στη ζωή μας, έχουμε υπάρξει βούρλα, έχουμε καβαλήσει το καλάμι, αλλά πάνω απ’ όλα έχουμε σε κάποιον ανάψει τα φυτίλια και το ‘χουμε ευχαριστηθεί ….!!!!!!!!!!

Καλές ΘΡΥΑΛΛΙΔΕΣ σε όλους μας διαδυκτιακοί φίλοι!
12/01/2011
05:11π.μ.
Καλή σας ημέρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου