Συνάντησα κάποτε τρία αδέρφια. Σπαρμένα από τον ίδιο γεννήτορα, θρεμμένα στην ίδια μήτρα. Τρία αδέρφια, αναθρεμμένα απ το ίδιο βυζί, μα χαρακτήρα ίδιο δεν τον είχανε. Τρεις γιοί, τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες.
Ο πρώτος ήταν διαβαστερός. Του άρεσε η μάθηση, του άρεσε να φιλοσοφεί, να ψάχνει να βρει την «αλήθεια».
Ο δεύτερος ήταν άντρας ρωμαλέος. Με την γνώση καλά δεν τα ‘χε, αλλά η ψυχή του γεμάτη καλοσύνη και παλικαριά.
Ο τρίτος ήταν καλοπερασάκιας και παρτάκιας. Α, όλα και όλα! Στη ζωή του δεν πολυσκοτιζόταν. Αυτός να ‘τανε καλά και ας ψοφάγαν δέκα αρνιά. Και φυσικά τα αρνιά να ’τανε του γείτονα!!!!
Ένα κοινό είχανε οι τρεις τους! Άνθρωπο δεν είχανε πειράξει!
Μια μέρα πόλεμος ξέσπασε στη χώρα τους. Ήρθε η ώρα να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.
Ο πρώτος, ο «φιλόσοφος», όπλο δεν μπόρεσε να διανοηθεί ότι θα κρατήσει. Πήρε λοιπόν την πένα του και άρχισε να γράφει, για τα δίκια του λαού του. Έφυγε για χώρες άλλες που με το μυαλό του θα μπορούσε να ξεσηκώσει κόσμο άλλο, δυνατό να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τη χώρα του.
Ο δεύτερος ούτε καν το σκέφτηκε. Σήκωσε το όπλο στον ώμο του και τράβηξε για το μέτωπο.
Ο τρίτος κλείστηκε στην πρώτη κρύπτη που βρήκε.
Ποιός πιστεύετε πως ήταν ο πιο άχρηστος για την πατρίδα του;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε.
Ο πόλεμος κάποτε τελείωσε.
Ο πρώτος αν και κατάφερε να συγκινήσει και να παρακινήσει πολύ κόσμο, με αποτέλεσμα να ευεργετηθεί η χώρα του, συγχρόνως όμως κατάφερε να γίνει και στόχος των αντιπάλων. Μια έκρηξη, την ώρα που με πάθος διακύρητε τους αγώνες του δεύτερου αδερφού του και το κορμί του έγινε κομμάτια.
Ο δεύτερος απέθανε και αυτός. Βόλι εχθρικό τον βρήκε λίγο πριν την λήξη του πολέμου.
Ο τρίτος, ζωντανός, βρήκε γυναίκα και παντρεύτηκε. Της έδωσε τον σπόρο του και έκαναν τρία παιδιά.
Το πρώτο διαβαστερό.
Το δεύτερο ρωμαλαίο.
Το τρίτο παρτάκιας.
Αυτή είναι η ζωή φίλοι μου και έτσι συνεχίζει να υπάρχει το ανθρώπινο είδος.
Από έναν διαβαστερό, από έναν ρωμαλαίο και από ένα παρτάκια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου