ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ!

Κοιτάζω καμιά φορά, τις κατευθυνόμενες ειδησιογραφικές εκπομπές, έτσι για να δω κατά που θέλουν να μας πάνε.

Παρατηρώ λοιπόν πως τώρα τελευταία, όλοι έχουν μια σύμπνοια απόψεων, στο ότι όλοι οι πολιτικοί οι οποίοι παρέλασαν τα τελευταία 30 χρόνια έχουν ευθύνες. Το πρωϊ αυτό το ζαβό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με το ρεμάλι τον Πρωτόπαπα συναινούσαν σ’ αυτό (στις ευθύνες). Με την απαραίτητη ύψωση των φωνών τους όμως, και καλύπτοντας ο ένας τον άλλον, γιατί έπρεπε να δείξουν πως είναι από αντίπαλα κόμματα.  Γιατί αντιπαράθεση δεν υπήρχε!

Αντιθέτως, κάποια στιγμή ο Πρωτόπαπας ξέχασε τον ρόλο του και ρώτησε το Ζαβό: «Τι μας χωρίζει τελικά εκτός της διαφοράς μας στο φορολογικό?»

Έλα μου ντε?????

Και επανέρχομαι στους μεταμελημένους  πολιτικούς μας! Σ’ αυτούς που κατάλαβαν το λάθος τους και σαν άλλες Μαγδαληνές ζητούν συγγνώμη….

Ας δούμε ένα μικρό χρονικό….
                       
                  «Φέρτε ελικόπτερο πάνω απ’ το ΚΑΠΗ, να έρθει να πάρει τον Πεταλωτή»,

«Επίθεση με πέτρες στον Πεταλωτή»
«Την αντίθεσή του με τις δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου εναντίον των

"Αγανακτισμένων" εξέφρασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής»

2.                       «Με καΐκι και σβηστά τα φώτα φυγαδεύθηκαν οι βουλευτές στην Κέρκυρα»,

Άννα Νταλάρα: "Δεν κινδύνεψε καμιά ζωή στην Κέρκυρα"

         «Επεισόδια σημειώθηκαν κατά την ομιλία της Άννας Νταλάρα στου Ζωγράφου»

         «Άννα Νταλάρα: "Ο κόσμος περνάει δύσκολα χωρίς να έχει ευθύνη"»

         «Οι βουλευτές το "έσκασαν" από τον Εθνικό Κήπο! : Μέσω του Εθνικού Κήπου,

με τη συνοδεία των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ»
«Πριν  λίγες ημέρες ο Γιώργος Παπανδρέου  σύμφωνα με κυβερνητική

"διαρροή" όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει αρνητικά τις συγκεντρώσεις των

"αγανακτισμένων" στις πλατείες της χώρας, αλλά και πως θα πήγαινε και ο ίδιος

ένα δεν ήταν πρωθυπουργός.»

Αλλά και κάποιες άλλες δηλώσεις έχουν γούστο!!!

Γερουλάνος : Ως «ειλικρινή έκφραση λαϊκής οργής» χαρακτήρισε το κίνημα των «Αγανακτισμένων»

Χρυσοχοΐδης: «Το μνημόνιο δεν είναι Ευαγγέλιο»

Σκανδαλίδης: «Δεν θα δεχτώ κανέναν μπάστακα πάνω από το κεφάλι μου»

Πάγκαλος: « Έχω πει πολλές βλακείες τελευταία»

Αλλά επειδή Πάγκαλος είναι αυτός και δεν μπορεί να ελέγξει την γλώσσα του την επομένη κάνει αυτή την δήλωση: «Δεν υπάρχει ούτε ένας τίμιος πολίτης»

 χαχαχαχαχα!!!!

 Πίστεψαν πως θα μπορούσαν να χειραγωγήσουν τον κόσμο λέγοντας τους να διαμαρτυρηθούν  «ειρηνικά»….  Παίζοντας τον καλό και τον κακό μπάτσο, οι τριακόσιοι . Όμως τώρα ιδρώνουν… , ο φόβος έχει αρχίσει να μυρίζει… 
Σε λίγο θ' αρχίσουν να εγκαταλείπουν το πλοίο, όπως τα ποντίκια!

Μα κάτι θα βρουν πάλι αυτοί, μην καθησυχάζουμε… Ας κοιτάξουμε πιο μπροστά απ’ αυτούς.

Ήδη το επόμενο βήμα έχει γίνει.

Εξώδικα!!!! Απ’ όλους μας!  Ας τους παίξουμε με τους νόμους ΤΟΥΣ.

Ζορίζουν τα πράγματα φίλοι μου! Να δούμε αύριο από ποια μεριά θα γείρει η ζυγαριά!!!! Το παιχνίδι παίζεται ακόμα!!!!!

Καλό σου ταξίδι ΚΑΛΕ ΑΝΘΡΩΠΕ του πατέρα μου!

Η ασπρόμαυρη τηλεόραση, κάθε Κυριακή απόγευμα είχε την τιμητική της. Ήταν φρεσκοκαθαρισμένη απ’ την μαμά και στολισμένη με το καθαρό σεμεδάκι της και περίμενε και αυτή μαζί μας να έρθει το απόγευμα. Ήταν η μοναδική ώρα απ’ όλες τις ημέρες της εβδομάδας που βρισκόμασταν όλη η οικογένεια μπροστά της. Πρέπει να ήταν πολύ περήφανη που κατάφερνε έστω λίγη ώρα να έχει όλων μας την προσοχή…

Ήξερε πολύ καλά όμως πως αυτό το χρωστούσε στις Ελληνικές ταινίες, γι’ αυτό και αυτή η πονηρή έβαζε στους ηθοποιούς όλο της το φως και τους έδινε λάμψη… Λάμψη ξεχωριστή. Έβαζε όλο της την ένταση και οι φωνές τους έφταναν στ’ αυτιά μας, σαν τις σειρήνες, που σκοπό τους είχαν να μας κρατήσουν εκεί, μπροστά της, καθηλωμένους. Είμαι σίγουρη πως με κάποιο μαγικό τρόπο την σκόνη που η μητέρα μου προσπαθούσε να διώξει από πάνω της, αυτή την κατάπινε μέσα στα σπλάχνα της και την μετέτρεπε σε αστερόσκονη..... και στην συνέχεια την έριχνε πάνω στον Κωνσταντάρα, στην Νοταρά, στον Φωτόπουλο, στην Καρέζη, στον Παπαμιχαήλ και στην Βουγιουκλάκη, στην Βλαχοπούλου, στον Αλεξανδράκη, στον Ρίζο, στην Καββαδία, στην Κοντού, στον Μακρή, στον Βουτσά, στον Χατζηχρήστο, στην Καραγιάννη, στην Λάσκαρη, τον Ηλιόπουλο και τόσους, τόσους, τόσους πολλούς ακόμα, τους οποίους δεν τους ξεχνώ αλλά θα ήταν αδύνατο να τους αναφέρω όλους! Είναι τόσοι πολλοί και ο καθένας με τόση αστερόσκονη πάνω του….!!!!!

Μα υπήρχε ένας που όλοι έβλεπαν την αστερόσκονή του, εκτός από εμένα.

Του Θανάση Βέγγου!

Τι προσπάθειες πρέπει να έκανε αυτή η τηλεόραση; Πόσο φως του πρόσθετε…; Πόσο ένταση….; και σίγουρα την πιο πολύ αστερόσκονη απ’ όλους τους άλλους, μιας και τις φορές που είχε ταινία του, δεν υπήρχε ούτε κόκκος σκόνη επάνω της αλλά ούτε και στα διπλανά έπιπλα…  Πρέπει να είχε θυμώσει πολύ μαζί μου, που μόλις έβλεπα ότι είχε ταινία με τον Βέγγο, δυσανασχετούσα και ορμούσα σαν τρελή προς την πόρτα να βγω έξω, γιατί προτιμούσα το παιχνίδι απ’ αυτόν. Μα, κάτω δεν το έβαζε… να σου κι’ άλλο φως, να σου κι’ άλλη ένταση, να σου πιότερη αστερόσκονη…. 

Ό,τι και να ‘κανε η τηλεόρασή μας, εγώ αδιάφορη….

Μα ήταν κάποιος στο σπίτι που έβλεπε την τόόόόση αστερόσκονη που έλουζε τον Βέγγο.

Ο πατέρας μου!

Την στιγμή που πέφταν οι τίτλοι, εκείνη ήταν η στιγμή που εγώ κατσούφιαζα, πέταγα ένα «ουφ, πάλι» και κατευθυνόμουν προς την πόρτα. Ήταν η ίδια στιγμή που τα χείλια του πατέρα μου εκτείνονταν από το ένα αυτί έως το άλλο, ακουγόταν η κλασσική ατάκα «α, ρε Βεγγάρα» και για το τέλος άφηνε να του βγεί το πιο βροντερό γέλιο ευχαρίστησης!

Άμα είχε παλιόκαιρο και δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι, γκρίνιαζα συνέχεια μαζί του. «Τι γελάς πάλι ρε μπαμπά; Τι αστείο κάνει; Γκαφατζής είναι… Όλο βλακείες κάνει… Βλακείες που ούτε ένα μωρό δεν θα έκανε… Και τρέέέχει… Συνέχεια τρέχει…. Γιατί τρέχει συνέχεια…» Ο πατέρας μου σαν να μην άκουγε λέξη απ’ όσα του έλεγα, απευθυνόταν προς όλους μας και γελώντας επαναλάμβανε τις ατάκες του… «Σκόόόότωσα άνθρωπο…», «Είμαι καρπερόόόός», «μην με κοιτάς με τις γουρλοματάρες σου γιατί ματιάζομαι», «Μανούούούλα», «Ξέρεις από βέσπα» και αφού επαναλάμβανε τη φράση που είχε πει ο Βέγγος,  έσκαγε στα γέλια. Άλλες στιγμές μας παρότρυνε  να δώσουμε την αρμόζουσα προσοχή στην σκηνή που θα ακολουθούσε: «Κοιτάχτε, κοιτάχτε τώρα που θα πάρει την χοντρή στην πλάτη του. Α ρε δόλιε Βεγγάρα…» , «Να να  τώρα θα τις βάλει όλες σε σειρά και θα τις χαστουκίσει…» ή άλλες φορές έκανε τον έκπληκτο λες και έβλεπε πρώτη φορά την ταινία, «Βρε, χορεύει με τις κάλτσες πάνω στα κάρβουνα, ώχου πήρανε φωτιά…» και φυσικά στο τελείωμα κάθε φράσης του πάλι γέλια ξεκαρδιστικά. Μέσα απ’ την ψυχή του.

Δεν κοιτούσα πια την ταινία, αλλά τον πατέρα μου και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί γελούσε έτσι. Μα που το έβρισκε το αστείο;

Όταν πια τελείωνε η ταινία ο πατέρας απλωνόταν στην καρέκλα σαν να χε φάει από τα καλύτερα φαγητά  και να χε πιει  από τα καλύτερα κρασιά του κόσμου, μέχρι σκασμού, και έλεγε την τελευταία ατάκα «Να ‘σαι καλά ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ»!

Δέκα περίπου χρόνια πριν, είχε αρρωστήσει σοβαρά ο Θανάσης Βέγγος και πολλοί είπαν πως ίσως δεν τα καταφέρει. Στο άκουσμα της είδησης αυτής, σκέφτηκα τον πατέρα μου. Θα στεναχωρηθεί πολύ σκέφτηκα. Πήγα λοιπόν σπίτι και του είπα τα όσα είχα ακούσει. Στο τέλος του είπα: «πατέρα σου υπόσχομαι, πως μόλις γίνει καλά θα σε πάω στο θέατρο που παίζει»

«Δεν χρειάζεται», μου είπε «εγώ δεν έχω πάει ποτέ σε θέατρο και δεν με νοιάζει να πάω. Εγώ σ’ αυτό το χαζοκούτι τον γνώρισα και εδώ θα συνεχίσω να τον βλέπω. Δεν θέλω να τον δω από κοντά. Όταν τον βλέπω στην τηλεόραση παίζει μόνο για εμένα. Άμα θες πήγαινε μόνη σου να τον δεις. Εσένα σ’ αρέσει το θέατρο».

Η απάντησή του με έφερε σε αμηχανία. Αλλιώς τα ‘χα εγώ λογαριάσει, αλλιώς τα ‘χα εγώ σκεφτεί. Εγώ για τον πατέρα μου θα το ‘κανα. Δεν ήθελα εγώ να δω τον Βέγγο. Μα δεν είχε καταλάβει πως εμένα δεν μου άρεσε;  Απογοητεύτηκα.

Και ‘τυχε την μέρα εκείνη η ΕΤ να έχει ταινία του Βέγγου. Χωρίς να μου το προτείνει ο πατέρας, μα και χωρίς να το σκεφτώ, κάθισα μαζί του και παρακολούθησα πρώτη φορά με προσοχή την ταινία. Δεν θυμάμαι ποια ήταν, αλλά σημασία δεν έχει. Σημασία έχει ότι για πρώτη φορά είδα όόόόλη αυτή την αστερόσκονη που ήταν λουσμένος. Για πρώτη φορά κατάλαβα γιατί ο πατέρας μου του ‘δειχνε τόση αγάπη. Τέτοια αφοσίωση. Η απάντηση ήταν τόσο απλή… Ήταν ένας λαϊκός ήρωας, χωρίς φρου-φρου και αρώματα.  Έβλεπε στο πρόσωπο του έναν άνθρωπο που προσπαθούσε πάντα για το καλό. Ξεπερνούσε όλες τις  αντιξοότητες και στο τέλος τα κατάφερνε. Πάντα με τον πιο παράδοξο και αυτοσαρκαστικό, σπαρταριστικό, αισιόδοξο,  και ανιδιοτελή  τρόπο.  Όταν εκείνη την ημέρα τελείωσε η ταινία είπα μαζί με τον πατέρα μου: «Να ‘σαι καλά ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ»! και ξεσπάσαμε σε γέλια….

Σήμερα το πρωί έμαθα πως ο «Καλός Άνθρωπος» άφησε την τελευταία του πνοή. Ακόμα δεν έχω μιλήσει με τον πατέρα μου. Ξέρω πολύ καλά τι θα μου πουν τα χείλια του: « Εγώ μέσα σ’ αυτό το χαζοκούτι τον γνώρισα, εδώ τον έζησα και εδώ μέσα θα συνεχίσει να ζει και να παίζει μόνο για εμένα».

Εγώ θα πω αυτό που θα ‘θελε να πει και η ψυχή του, η οποία όμως δεν τον αφήνει να ‘ναι τίποτα λιγότερο από ένας λάτρης της Αισιοδοξίας και Ανθρωπιάς  που ονομάζεται ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ και αυτό δεν πρέπει να πεθάνει ποτέ…!!!!

Γεμάτε αστερόσκονη άνθρωπε, σ’ ευχαριστώ πολύ που έζησες μέσα στο χαζοκούτι του πατέρα μου, που τον συντρόφευσες τόσα χρόνια δίνοντας του χαρά αλλά περισσότερο σάρκα και οστά στα δικά του ιδανικά. Σ’ ευχαριστώ  που θα συνεχίσεις να ζεις μέσα στο χαζοκούτι του χαρίζοντάς του τα ξανά και ξανά!

Καλό σου ταξίδι ΚΑΛΕ ΑΝΘΡΩΠΕ του πατέρα μου!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: "Να σκλαβωθείτε στα γράμματά σας."

Λίγο πριν διάβασα το εξής που είχε πει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης :
Στις 7 Οκτωβρίου του 1838 μιλώντας στην μαθητιώσα νεολαία, στην Πνύκα εκτός από άλλα είπε:

"Παιδιά μου. Να σκλαβωθείτε στα γράμματά σας. Η προκοπή και η μάθησης σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας. Αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητος. Και μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου εμείς ελευθερώσαμε. Και δια να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοιαν και την φρόνιμον ελευθερίαν".

Οπότε ας ξεκινήσουμε όλοι μας να γράφουμε Ελληνικά, να διαβάζουμε την ιστορία μας και όχι μόνο να την επικαλούμαστε. Μόνο η γνώση θα μας πάει μπροστά! Μόνο γνωρίζοντας τα λάθη της ιστορίας μας δεν θα τα επαναλάβουμε.
Πέρα από τους άθλους και τα επιτεύγματα όλων των σπουδαίων αγωνιστών ανά τους αιώνες σ' αυτόν τον άγιο τόπο, υπήρχαν και λάθη.
Ας βάλουμε όλοι στην ψυχή μας τους ήρωες, ας κρατήσουμε ως λάβαρο τις επιτυχίες τους, αλλά ας μάθουμε και τα λάθη τους για να μην τα επαναλάβουμε!

ΑΓΟΡΑΖΩ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ

Αν και οι φήμες λένε πως χρειάστηκαν σχεδόν 10 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία της ψηφιοποίησης των αρχείων της ΕΡΤ, παρά ταύτα νομίζω πως η διάσωση αυτού του θησαυρού αξίζε, αν σκεφτεί κανείς πως για πολλά χρόνια οι κασσέτες ήταν πεταμένες σε αποθήκες με υγρασία και υπάλληλοι της ΕΡΤ έπερναν τις προτότυπες κασσέτες αρχείου και έγραφαν καινούρια γυρίσματα πάνω σ' αυτές.Μέσα στα όσα μας έχει φάει η ΕΡΤ, έφαγαν και για την δημιουργία αυτού του ψηφιακού μουσείου, αλλά εγώ θα πω δεν πειράζει! Τους αγοράζω τις αναμνήσεις μου, αφου δεν διατίθονται να μου τις χαρίσουν!
Μία από αυτές είναι "Ο κήπος με τα αγάλματα"
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=7360&tsz=0&act=mMainView

ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

Συνάντησα κάποτε τρία αδέρφια. Σπαρμένα από τον ίδιο γεννήτορα, θρεμμένα στην ίδια μήτρα. Τρία αδέρφια, αναθρεμμένα απ το ίδιο βυζί, μα χαρακτήρα ίδιο δεν τον είχανε. Τρεις γιοί, τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες.

Ο πρώτος ήταν διαβαστερός. Του άρεσε η μάθηση, του άρεσε να φιλοσοφεί, να ψάχνει να βρει την «αλήθεια».

Ο δεύτερος ήταν άντρας ρωμαλέος. Με την γνώση καλά δεν τα ‘χε, αλλά η ψυχή του γεμάτη καλοσύνη και παλικαριά.

Ο τρίτος ήταν καλοπερασάκιας και παρτάκιας. Α, όλα και όλα! Στη ζωή του δεν πολυσκοτιζόταν. Αυτός να ‘τανε καλά και ας ψοφάγαν δέκα αρνιά. Και φυσικά τα αρνιά να ’τανε του γείτονα!!!!

Ένα κοινό είχανε οι τρεις τους! Άνθρωπο δεν είχανε πειράξει!

Μια μέρα πόλεμος ξέσπασε στη χώρα τους. Ήρθε η ώρα να υπερασπιστούν την πατρίδα τους.

Ο πρώτος, ο «φιλόσοφος»,  όπλο δεν μπόρεσε να διανοηθεί ότι θα κρατήσει. Πήρε λοιπόν την πένα του και άρχισε να γράφει, για τα δίκια του λαού του. Έφυγε για χώρες άλλες που με το μυαλό του θα μπορούσε να ξεσηκώσει κόσμο άλλο, δυνατό να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τη χώρα του.

Ο δεύτερος ούτε καν το σκέφτηκε. Σήκωσε το όπλο στον ώμο του και τράβηξε για το μέτωπο.

Ο τρίτος κλείστηκε στην πρώτη κρύπτη που βρήκε.

Ποιός πιστεύετε πως ήταν ο πιο άχρηστος για την πατρίδα του;

Μην βιαστείτε να απαντήσετε. 

Ο πόλεμος κάποτε τελείωσε.

Ο πρώτος αν και κατάφερε να συγκινήσει και να παρακινήσει πολύ κόσμο, με αποτέλεσμα να ευεργετηθεί η χώρα του, συγχρόνως όμως κατάφερε να  γίνει και στόχος των αντιπάλων. Μια έκρηξη, την ώρα που με πάθος διακύρητε τους αγώνες του δεύτερου αδερφού του και το κορμί του έγινε κομμάτια.

Ο δεύτερος απέθανε και αυτός. Βόλι εχθρικό τον βρήκε λίγο πριν την λήξη του πολέμου.

Ο τρίτος, ζωντανός, βρήκε γυναίκα και παντρεύτηκε. Της έδωσε τον σπόρο του και έκαναν τρία παιδιά.

Το πρώτο διαβαστερό.

Το δεύτερο ρωμαλαίο.

Το τρίτο παρτάκιας.

Αυτή είναι η ζωή φίλοι μου και έτσι συνεχίζει να υπάρχει το ανθρώπινο είδος.

Από έναν διαβαστερό, από έναν ρωμαλαίο και από ένα παρτάκια!  

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο Ελληνικός πολιτισμός βρίσκεται σε κάθε γωνιά της γης. Τιμάται και θαυμάζεται. Όποιο μουσείο έχει στην κατοχή του έστω και  ένα κομμάτι γλυπτού, κοσμήματος, αγγείου, σαρκοφάγου ή οτιδήποτε άλλο μαρτυρά Αρχαία Ελληνική Τέχνη το τοποθετεί σε θέση περίοπτη με σκοπό την ανάδειξη του μουσείου και την παγκόσμια προβολή του!

Εάν κάποιος, μας ζητούσε να ονομάσουμε ένα τέτοιο μουσείο, σίγουρα το πρώτο που θα μας ερχόταν στο μυαλό θα ήταν το Βρετανικό Μουσείο.

Την γειτονική μας όμως Τουρκία ποιος θα την σκεφτόταν;

Και όμως! Πέντε μουσεία στη Μικρά Ασία οφείλουν την ύπαρξή τους στα ευρήματα αρχαίας Ελληνικής τέχνης.

Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια αξιοποιεί οτιδήποτε Ελληνικό για την προσέλκυση τουρισμού και τα καταφέρνει με επιτυχία!!!!!!!!

Για την επιτυχία τους αυτή στον τουρισμό «υπαίτιοι» είναι η Τουρκική κυβέρνηση που αξιοποίησε  τον Ελληνικό Πολιτισμό , αλλά και οι ιδιώτες που από την μεριά τους έκαναν τα παράλια της Μικράς Ασίας έναν επίγειο παράδεισο για διακοπές με σχετικά μικρό κόστος!

Μην έχοντας καμία διάθεση να γκρινιάξω, πιστεύω πως όσοι διαβάσετε το μικρό αυτό άρθρο θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας και για την δικές μας κυβερνήσεις, αλλά και για τους δικούς μας μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες!!!!!!!

Για όσους θέλουν να δουν Ελληνικά εκθέματα στα μουσεία της Τουρκίας δεν έχουν παρά να επισκεφθούν τους  παρακάτω συνδέσμους :

Μουσείο Τσανάκαλε: http://www.kultur.gov.tr/EN/belge/2-19927/canakkale-museum.html

•  Ειδώλιο Αφροδίτης
•  Σαρκοφάγος Πολυξένης

Μουσείο Σμύρνης: http://www.kultur.gov.tr/EN/belge/2-19980/izmir---archaeology-museum.html

• Χάλκινο άγαλμα αθλητή
• Χάλκινο άγαλμα Δήμητρας

• Κλαζομενιακή σαρκοφάγος

Μουσείο Αττάλειας:  http://www.kultur.gov.tr/EN/belge/2-19912/antalya-museum.html

•  Άγαλμα Περσέα
•  Άγαλμα Αρτέμιδος
•  Άγαλμα Ερμή

Μουσείο Αλικαρνασσού: http://www.bodrum-museum.com/

• Κομμάτι από τη ζωφόρο του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού
• Μυκηναϊκά αγγεία

Μουσείο Εφέσου: http://www.ephesus.us/ephesus/ephesusmuseum.htm

• Άγαλμα Εφεσίας Αρτέμιδος
• Σαρκοφάγος του Belevi

Ειδική μνεία γίνεται στον Τρωικό πόλεμο, για τον οποίο γράφονται πολλά βιβλία (από Τούρκους συγγραφείς!!!!!!!)

http://www.kultur.gov.tr/EN/belge/2-20229/troy.html   

Χωρίς λόγια......

 

Έφτιαξα το βιντεάκι αυτό, γιατί υπάρχουν και εικόνες που είναι ίσες με χίλιες λέξεις!!!!

Οι σκιτσογράφοι δίνουν ρέστα αυτή την εποχή!!!!!

ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΝΕΡΓΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Επαναστάτησαν οι δικηγόροι – βουλευτές! Και με το δίκιο τους! Που πας ρε Καραμήτρο ν’ ανοίξεις το επάγγελμα των δικηγόρων???? Πόσα τα ψωμιά μας ως βουλευτές? Δύο, τρείς, μήνες? Άντε έξι… να το τραβήξω ως εκεί που αγγίζει τα σενάρια της επιστημονικής φαντασίας? Ε, οκτώ μήνες! Ούτε ώρα παραπάνω! Εμείς μετά τι θα κάνουμε????  

Μα θα μου πείτε ο Πρωτόπαπας φωνάζει που μια Α.Σ.Ο.Ε.Ε. έχει τελειώσει.  Εμ, ποιος θα φώναζε; ο Πάγκαλος, ο Λοβέρδος, η Μαριλίζα, ο Καστανίδης, ο Χρυσοχοϊδης, ο Πεταλωτής…. Και πολλοί πολλοί ακόμη και όχι μόνο απ’ την κυβέρνηση…..

Φυσικά και βάλαν τον "εργατοπατέρα" μπροστά για το ξεκάρφωμα!

Ρε παιδιά, κανένας μανάβης, κανένας φορτηγατζής, κανένας πωλητής, κανένας έμπορος, κανένας οποιουδήποτε άλλου επαγγέλματος εκτός από οικονομολόγους και δικηγόρους δεν διαθέτει η βουλή;;;;;;;;;;;;  Μπας και σωθεί κανένας άλλος κλάδος  ρε παιδιααααααααααα !!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΑΧ_ΕΛΕΝΗ! ( η συνέχεια...)

Μπορεί τελικά με το χρηματιστήριο να φανήκαμε λιγάκι άτυχοι, αλλά ο κάλος μας (ουπς, τονίστηκε λάθος) ο πρωθυπουργός  δεν ήθελε να μας βλέπει έτσι στεναχωρημένους γι’ αυτό και μας έκανε δωράκια!!!

Το πρώτο σωτήριο έτος για την Ελλάδα ήταν το 2000!Ενώ ανά τον κόσμο οι αιρέσεις προμήνυαν το τέλος του κόσμου και αυτοσφαγιάζονταν, ενώ η υφήλιος είχε πάθει νευρικό κλονισμό περιμένοντας τον «ιό» να καταστρέψει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές,  εμείς φορέσαμε τα καλά μας φωτοστολίσαμε την Ακρόπολη σαν λατέρνα, φέραμε κλαρίνα και μπουζούκια…. και έξω ντέρτια και καημοί. Και αν σε κάποιους είχε μείνει πίκρα ακόμη, ο κάλος μας (ουπς, πάλι τονίστηκε λάθος. Βρε το άτιμο το χέρι) ο πρωθυπουργός μας, φρόντισε να την εξαφανίσει, πρώτα βάζοντας μας στο ευρώ και μετά αναλαμβάνοντας τους Ολυμπιακούς αγώνες!!!!

Το δεύτερο σωτήριο έτος για την Ελλάδα ήταν το 2002! Μην μου πεις Ελένη μου ότι εσύ δεν έμεινες κολλημένη μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας τον Κο Σημίτη ο οποίος περιχαρής έκανε την πρώτη του χρηματική συναλλαγή σε ΕΥΡΩ με το Α.Τ.Μ. ?  Κοιτούσε μια το μηχάνημα και μια τις κάμερες…. Όταν επιτέλους το μηχάνημα έβγαλε από τα σπλάχνα του  τα πρώτα ευρώ, τα μικρά κουτσουπά χέρια του άπλωσαν και τα άρπαξαν με λαχτάρα. Πόση συγκίνηση είχα νοιώσει? Μετά βίας συγκράτησα ένα δάκρυ που βγήκε αβίαστα. Ήμουν βεβαία ότι εκείνη τη στιγμή στον Κο Σημίτη είχε αναπτυχθεί το μητρικό ένστικτο. Όπως η γυναίκα που δεν μπορεί να κάνει παιδιά και τρέχει σ΄ όλους τους ειδικούς, γίνεται οικιοθελώς πειραματόζωο σε κάθε αμφιβόλου παρενεργειών φάρμακα, απευθύνεται σε κομπογιαννίτες , κάνει τάματα σε Αγίους και όλα αυτά με το αζημίωτο βέβαια. Οι οικονομίες που υπήρχαν στην άκρη για μια ώρα ανάγκης, δάνεια από τράπεζες με «φτιαξίματα» μιας και στην πραγματικότητα δεν πληροί  τις προϋποθέσεις για να τα λάβει, δάνεια από συγγενείς και τέλος τα χωραφάκια που βρήκε από την μάνα της… Ο σκοπός ήταν ιερός!  

Και αφού τα ξόδεψε όλα μέχρι τελευταίας δραχμής έμεινε έγκυος.  Τι συγκίνηση, τι αγάπη, τι πόνος, τι γέλια.... Όλα τα συναισθήματα εκεί να γεμίζουν την ατμόσφαιρα του χειρουργείου  τη στιγμή που ο γιατρός της δίνει στα χέρια το βλαστάρι της…

Τέτοια ήταν η στιγμή που ο Κος Σημίτης έπιασε στα χέρια του τα πρώτα Ευρώ! Πώς να μην συμμεριστείς την χαρά του? Όλοι μαζί εγκυμονούσαμε! Τόσα έδωσε για να τα αποκτήσει!

Αυτό που δεν αναλογίστηκαν ποτέ, ούτε η μάνα, αλλά ούτε ο Κος Σημίτης, είναι πως αφού ξεπουλώντας τα πάντα  και  χρωστώντας παντού στην πραγματικότητα υποθηκεύεις το σπλάχνο σου! Δεν το σκέφτηκαν ή τα προσωπικά οφέλη, ο προσωπικός σκοπός, ο εγωισμός ήταν δυνατότερος από τις μετέπειτα επιπτώσεις????? Λες να ‘φταιξε το σόι που πίεζε συνέχεια? Εσύ πότε θα γίνεις μάνα…., εσύ πότε θα γίνεις ευρωπαίος….

Ερωτήματα που γεννιούνται σήμερα, τώρα που το σπλάχνο άρχισε να δίνει πίσω τα χρωστούμενα! Τότε όμως, όλοι μας γιορτάζαμε τον ερχομό του νέου μέλους! Είχαμε πάλι γιορτές και πανηγύρια! Δώσε σ’ εμένα την Ελληνίδα Θρυαλλίδα τζέρτζελο και πάρε μου την ψυχή.  Ναι, ναι το γιόρτασα και εγώ. Τι νομίζετε ότι έμεινα μόνο στην τηλεόραση βλέποντας τον πρωθυπουργό να πιάνει ευρώ?  Το ‘χαμε κάνει έθιμο πια, μετά το πρώτο ρεβεγιόν που εξελισσόταν σε κάποιο σπίτι με φαγητό, ποτό, ξηροκάρπια και τριανταμία, να κάνουμε και ένα δεύτερο ρεβεγιόν κατά τις πρωινές ώρες σε εξωτερικό χώρο. Τότε που είχαμε λεφτά να βάλουμε βενζίνη στο αυτοκίνητο. Έτσι και εκείνη την ευρωπρωτοχρονιά, καβαλήσαμε τα αυτοκίνητα και την κάναμε για Ναύπλιο! Περάσαμε τα διόδια, πληρώσαμε με δραχμές και μας έδωσαν ρέστα σε Ε Υ Ρ Ω! Μεγάλη στιγμή. Απ’ τα παράθυρα ανεμίζαμε τα χαρτονομίσματα. Τα δείχναμε στους φίλους μας στα διπλανά αυτοκίνητα και αυτοί κάναν το ίδιο προς εμάς. Ακόμα και η υπάλληλος των διοδίων γελούσε. Τι χαρές, τι γέλια, τι φωνές! Το όνειρο να μας γκαστρώσουν και να γεννήσουμε ευρώ είχε εκπληρωθεί!!!!!!!!!!!!

Και κάποια στιγμή κόπασε η χαρά του ευρώ μιας και το ευρώ αντικατέστησε το κατοστάρικο….…   Αργήσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε μιας και ο μισθός μας δεν είχε υποστεί καμία μεταβολή. Έτσι πιστέψαμε ότι όλοι είχαν κάνει απλά μετατροπή της δραχμής σε ευρώ…  Έλα όμως που τ’ αρπαχτικά την είχαν δουλέψει στο μυαλό τους τη λαμογιά και μας πιάσαν στον ύπνο… Το ξέρεις Ελένη μου ότι μου χει μείνει κουσούρι από τότε και ακόμα και τώρα αν μου πεις τον αιματοκρίτη σου εγώ θα τον πολλαπλασιάσω με 340,75????? Άστα σου λέω… περπατούσα και παραμίλαγα. Τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε και έντεκα… και το αποτέλεσμα αυτού επί 340,75!

Μα το καθοριστικό σωτήριο έτος για την Ελλάδα ήταν το 2004! Αυτό που παγίωσε την «επιτυχία» όλων των προηγούμενων.

Ο κάλος (αμάν πια! Έναν τόνο σωστά θα βάλω σήμερα?)  ο πρωθυπουργός αφού μας βόλεψε εμάς με το ευρώ κάνοντας μας ευρωπαίους, σειρά είχαν να βολευτούν οι κατασκευαστικές! Αλλά αυτές πραγματικά να βολευτούν! Οι μεγάλες βέβαια! Γιατί τα μαστόρια που αυτοαποκαλούνταν κατασκευαστικές το φυσάν ακόμα και σήμερα και δεν κρυώνει…….  Πόσα Ολυμπιακά έργα έγιναν! Πόσοι εργολάβοι, πόσοι τεχνίτες, πόσοι τυχοδιώκτες και ρεμάλια βρέθηκαν με τεχνικές εταιρίες και συνεργεία, πόσοι αλλοδαποί κάναν τα μαστόρια και ας μην ξέραν που παν τα τέσσερα, πόσες εμπορικές εταιρίες οικοδομικών υλικών, δομικών, μονωτικών, ηλεκτρολογικών, ψυκτικών……………….  και ό,τι βάζει ο νους σου, «φάγαν» ψωμί εκείνη την περίοδο….  

Δεν φάγαν όλοι βέβαια. Όχι! Όσο μεγαλύτερο λαμόγιο και κοντά στην κυβέρνηση ήσουν , τόσο πιο πολλά έτρωγες. ‘Οσο απομακρυνόσουν απ΄την πηγή τόσο την έτρωγες! Και επειδή το έργο που αναλάμβανε μια κατασκευαστική δεν το υλοποιούσε  αυτή, το ανέθετε σε κάποια άλλη μικρότερη. Αλλά και η μικρότερη δεν είχε προσωπικό για το υλοποιήσει αυτή, οπότε το ανέθετε σε έναν μεγαλοεργολάβο. Και επειδή ο μεγαλοεργολάβος μπορεί να είχε κάποια άτομα προσωπικό τους λεγόμενους εργοδηγούς-μηχανικούς(δηλαδή καρεκλοκουστουμάτους), με την σειρά του το ανέθετε σε συνεργεία διαφόρων ειδικοτήτων. Τώρα με την σειρά τους αυτοί, έβρισκαν 5-10 συνεργεία της γειτονιάς (ο μαστρομητσος, ο μαστροθόδωρος, ο μαστροαλί, κ.ο.κ.)  Και συνέταξαν  1002 συμβόλαια με μηδενικά πολλά και συμφωνητικά με ρήτρες.

Φυσικά οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης επειδή είχαν μελλοντικές βλέψεις συνεργασίας με τους από πάνω τους έδιναν τιμές εξεφτελιστικές με δύο αποτελέσματα! Το πρώτο είναι να βάλουν τα πιο χαμηλής ποιότητας υλικά, κάνοντας και άρπα κόλλα την δουλειά μιας και οι χρονικές ρήτρες μεταφραζόντουσαν σε χρήμα . Το αποτέλεσμα το καταλαβαίνουν όλοι. Το δεύτερο είναι να φεσώσουν τους προμηθευτές τους και να εξαφανιστούν από προσώπου γης!

Αλλά και οι εταιρείες καλά να πάθουν! Προκειμένου να βρίσκονται αυτοί στο προσκήνιο των τζίρων και όχι του κέρδους με σκοπό να μπουν στο μάτι του αντίπαλου έμπορα, δεν πρόσεχαν που έδιναν και αν η πώληση φέρνει και είσπραξη.

Μ’ αυτά και τ’ άλλα πλέχτηκε το γαϊτανάκι των εγκαταστάσεων των Ολυμπιακών αγώνων!

Τι σου λέω τόση ώρα Ελενάκι μου? Σου λέω πως το νέο αιώνα τον υποδέχτηκα μέσα σε μαύρη τουαλέτα και μαλλί λακαρισμένο υπό τους ήχους της μπάντας του δήμου Αθηναίων κάτω από την λουσμένη με φώτα και βεγγαλικά Αθήνα, όπως φαντάζομαι και εσύ.   Το 2001 έζησα την μοναδική στιγμή υπερηφάνειας , όταν ακούμπησα το νεογέννητο ευρώ. Πάλι φτιασιδωμένη αν και το Look ήταν πιο rock……

Το 2003 μέσα σε κουστούμια, ταγιέρ και δωδεκάποντα, πούλησα φορτία  γυψοσανίδας σε ρεμπεσκέδες που το έπαιζαν εργολάβοι και σημαίνοντα πρόσωπα, επειδή ήταν στην δούλεψη της «Χ» ή της «Ψ» επώνυμης τεχνικής εταιρείας και ας τον «έσκιζε» το συμφωνητικό που είχε κάνει μαζί της.

Πόσο με είχε κουράσει το κουστούμι, το ταγιέρ, το δωδεκάποντο, ο ψωνισμένος γυψοσανιδάς, ο ψωνισμένος έμπορος, το ψωνισμένο κύκλωμα εμπορίας και κατασκευής των εγκαταστάσεων των Ολυμπιακών αγώνων που ενώ δεν έβγαζαν χρήματα ήθελαν να τους επισκέπτομαι στα γραφεία τους για να δω την ψευτοglamouria τους και να μου το παίζουν μεγαλοεπιχειρηματίες….!!!!

Όσο σκέφτομαι αυτήν την τακούνα που φορούσα για να πάω στα γιαπιά, για να δείξω στον γυψοσανιδά, ότι είμαστε επαγγελματίες κλάσης, μου ‘ρχεται να την πάρω να μου την κοπανήσω στο κεφάλι!

Δεν είναι ότι δεν μου άρεσαν τα ταγιέρ μου ή τα τακούνια μου… αλλά κάποια στιγμή άρχισαν να με χαλάνε τα δήθεν. Μεγαλώνοντας βλέπεις, γνωρίζεις, αλλάζεις!

Έτσι και εσύ Ελενάκι μου, συνεχίζεις να βρίσκεσαι στους δέκτες μας ακόμα και σήμερα, αλλά χωρίς την Άρτα και τα Γιάννενα επάνω σου. Χωρίς την λάμψη του φρέσκου! Ακόμα δεν το βάζεις κάτω, αλλά τα νάζια και οι δήθεν αφελείς ερωτήσεις σου  πια δεν αφορούν κανέναν! Το τζινάκι σου δεν φέρνει τηλεθέαση Ελένη μου!!!!

Μα μην στεναχωριέσαι, δεν είσαι μόνη. Και εγώ μετά τα φορτία της γυψοσανίδας με το δωδεκάποντο, βρίσκομαι στο ψιλικατζίδικο με ένα no name τζιν και αθλητικά 10ετιας-και όχι από άποψη!!!!

Εγώ, εσύ, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, το ευρώ, ας βάλουμε όλοι λίγη μπογιά πάνω μας, να βάλουμε τα μεταξωτά και να φυσάει, τώρα που δίνεται η τελευταία παράσταση!!!!!!

Και για να κλείσω (το στόμα μου) Ελενάκι, μια φιλική συμβουλή. Επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα σε λίγο καιρό    να μην φοράμε ούτε τζιν, αλλά να κυκλοφορούμε με το βρακί ……. εντάξει, το δικό σου θα είναι επώνυμο και το δικό μου από την λαική……  πάντως και οι δυό με το βρακί θα κυκλοφορούμε και δεν θα είναι ούτε αυτό από άποψη, γι αυτό σου λέω πρόσεξε με ποιόν μπλέκεις! Μην πας για κυρία ΜΙΣΚΟ και βρεθείς, «στις τσέπες του ούτε ένα cent δεν ΒΡΙΣΚΩ»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΑΧ_ΕΛΕΝΗ!

Λίγο οι εξετάσεις μου, λίγο οι υπόλοιπες υποχρεώσεις μου, λίγο η τεμπελιά μου – ναι δεν θα το αρνηθώ-, λίγο ο καλός καιρός των τελευταίων ημερών που μου πήρε τα μυαλά και τα ‘στειλε στη μέση του καλοκαιριού βαρκάδα, λουσμένα με αλμύρα και αντηλιακό. …

Θρυαλλίδα εγκαταλελειμμένη για  3 εβδομάδες:      ΦΤΑΝΕΙ!

Θρυαλλίδα εξαφανισμένη για 3 εβδομάδες:          ….ρακέτες…

 Θρυαλλίδα εγκαταλελειμμένη για  3 εβδομάδες :     ΦΤΑΝΕΙ ΕΙΠΑΜΕ!

Θρυαλλίδα εξαφανισμένη για 3 εβδομάδες :         .....φραπεδιές …

Θρυαλλίδα εγκαταλελειμμένη για  3 εβδομάδες:      ΚΟΦΤΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΩ!....

Θρυαλλίδα εξαφανισμένη για 3 εβδομάδες :        Ο.Κ. κατάλαβα… ναι, ναι κατάλαβα… σταματάω εδώ….  γιατί δυστυχώς ακόμα είμαστε στα μέσα του χειμώνα και ο Κος μετεωρολόγος μας το πε ξεκάθαρα. Από Δευτέρα τα κεφάλια μέσα…..  Μ’ αυτά και με τα άλλα λοιπόν δεν αξιώθηκα να γράψω ούτε μια αράδα στη Θρυαλλίδα. Έτσι ρε παιδί μου για να μην νοιώθει μοναξιά, για να μην αισθάνεται ξεχασμένη, παρατημένη, εγκαταλελειμμένη…

Στο σημείο αυτό βέβαια έχω την ηθική υποχρέωση να ενημερώσω, την για 3 εβδομάδες  εγκαταλελειμμένη θρυαλλίδα ότι, με τίποτα, ΜΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ στον κόσμο δεν κάνω κάτι λίγο. Ή έχω κέφι να κάνω κάτι και το κάνω με όλη μου τη ψυχή ή δεν έχω κέφι, δεν το γουστάρω ρε αδερφέ και δεν το κάνω που να δω τον άλλον τούμπανο.  Οπότε γλυκιά μου Θρυαλλίδα άσε τα ανάμματά σου γιατί σε εμένα δεν περνάνε. Και επειδή σου έχω μια κάποια αδυναμία, τούμπανο δεν θέλω να σε δω.

Και μπορεί μαζί σου να μην ασχολήθηκα αλλά ασχολήθηκα με πολλά άλλα blogs… Έλα μην είσαι θλιμμένο καλό μου.. για εμάς το έκανα βρε κουτούτσικο… Βρε αν δεν ενημερωθώ, πως θ’ ασχοληθώ μαζί σου? Τι θα γράψω? Για το αν είναι μεγαλύτερη η κοιλιά της Σκορδά ή του Λιάγκα? Ε? ε? ε? Για πες μου! Ναιιιιιι? Ε, καλά και αυτά το γούστο τους τα έχουν αλλά μην με κολάζεις τώρα σατανά και εσύ.  Εδώ έχει πάρει φωτιά ο κώλος μας… δεν μπορώ ν’ ασχοληθώ με τα string του next top model, ούτε με το αν η μπουμπούκα θα αρπάξει την εκπομπή των Καραμεροχαριτάτων. Πάντως αν κάποιος ξέρει ας με ενημερώσει για τον αν ο  Ματέο θα το πάρει το κορίτσι ή όχι. Αχ, την έχει φάει ο έρωτας και ούτε που  την νοιάζουν τα νούμερα, της άλλοτε αγαπημένης AGB. Τι έχεις κάνει Ματέο στο κορίτσι….

 Ρε παιδιά να σας εξομολογηθώ κάτι?  Ζητώ συγγνώμη από την Κα Μενεγάκη, αλλά και απ’ όλο το αλαλάζον, ξέφρενο, πλήθος θαυμαστών του Κου Ματέο, αλλά και από τον ίδιο. Συγγνώμη  Κε Ματέο, δεν θυμόμουν το όνομα σου. Έτσι έβαλα στη μηχανή αναζήτησης του google, τις λέξεις Μενεγάκη και ΜΙΣΚΟ για να βρώ το όνομά σου και έπεσα πάνω σ΄ένα άρθρο με αυτόν τον τίτλο:   «Γιατί ο Ματέο Πατζόπουλος δεν είναι κληρονόμος της Μίσκο». Το διάβασα και δάκρυσα αδέρφια… Μα αυτή η κοπέλα όλους θα τους ταιζει? Θα ξεχάσω εγώ πέρυσι,  που όλα τα μεσημεριανά, -καλή τους ώρα- διερωτόντουσαν πως θα γίνει η μοιρασιά της περιουσίας μεταξύ Μενεγάκη και Λάτσιου? (αυτουνού το όνομα το θυμήθηκα! Τόσα χρόνια το μνημόνευε το Ελενάκι.) Και φώναζαν πως το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας είναι απ΄τον μισθό της Ελένης! Αχ βρε καψερή Ελένη, σ’ έφαγε το μεροκάματο και εσένα! Τα μάζευες, πως τα μάζευες τόσα χρόνια… Είπα και εγώ πως μπορεί να μην είχε κανα μισθό της προκοπής ο Γιάννης, έτσι ώστε να μπορέσει να της προσφέρει μια πιο άνετη ζωή της κοπέλας,  αλλά να τώρα που η τύχη της χαμογέλασε . Βρήκε τον κληρονόμο της ΜΙΣΚΟ. Αλλά να που έπεσα πάνω σ αυτό το δημοσίευμα και μ’ έπιασε απογοήτευση. Βρε Λενάκι, μπας και δεν το γνωρίζεις ότι ο Ματέο δεν είναι κληρονόμος  της ΜΙΣΚΟ γι’ αυτό και έχεις επαναπαυθεί και δεν σε νοιάζουν να νούμερα της AGB?  Ελένη μου ψάξτο σε παρακαλώ πολύ. Δύσκολες μέρες έρχονται, δεν είμαστε στο 1990 που τα πεντοχίλιαρα τα είχαμε για πετσετάκια,  που ο Μίνωας σ έντυνε με το λαμέ και την πούλια και σ΄έβγαζε πρωί πρωί στο γυαλί, σαν την Ρίτα Σακελλαρίου  την ώρα που τραγουδούσε στον Ανδρέα Παπανδρέου το "ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΑΥΤΟΣ" στην πίστα του Queen Ann και που όλες οι νοικοκυρές αποχαβλωνόντουσαν μιας και αυτή την κουλτούρα θέλανε να μας περάσουν. Ο,τι φάμε, ο,τι πιούμε, και ο,τι αρπάξει ο κώλος μας. Μεγάλη ζωή! Και μπορεί εσένα τα πεντοχίλιαρα να στα ‘σκαγε ο Μίνωας σε δεσμίδες επάνω στο γραφείο για κάθε ανοησία που θα ξεστόμιζες, αλλά εγώ η πραγματικά ανόητη θρυαλλίδα νοικοκυρά, που γελούσα με τις δικές σου ανοησίες πήγαινα στον πάγκο της τράπεζας και έπαιρνα τα τούβλα με τα πεντοχίλιαρα. Και γιατί να μην τα πάρω άλλωστε? Και εγώ ήθελα φόρεμα με ταφτά και μουσελίνα. Και εγώ ήθελα πρώτο τραπέζι πίστα στο Λε-Πα,  να μου λέει…. «το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου μωρό μου είσαι εσύ» και εγώ να είμαι σίγουρη πως για μένα το λέει  γιατί με τόση  chanel  no 5 λουσμένη, και άλλη τόση fa.ca.d’ oro κρεμασμένη επάνω μου, δεν μπορεί, παρά να ήμουν το ωραιότερο πλάσμα…  Και να ‘ταν μόνο ο Λε Πα? Μωρέ το επόμενο πρωινό να μ΄έβλεπες, που πήγαινα στην λαική .Είχα περάσει από το κομμωτήριο, είχα κάνει το σινιόν μου, είχα περάσει και  δυο χέρια yves saint Laurent την μούρη μου, είχα ρίξει και το τριχωτό πτώμα επάνω μου και τέλος έσουρνα  την Μαρία την Βορειοηπειρώτισσα εξ Αλβανίας η οποία με την σειρά της έσερνε το καροτσάκι με τις πατάτες, τις ντομάτες και τα κρεμμυδάκια.  

Να σου εσύ να χτίζεις μεζονέτα  400m2 για να στεγάσεις την οικογένειά σου , να μου και εγώ να τρώω τα αυτιά του υπαλλήλου συζύγου μου. «Χρειαζόμαστε μεγαλύτερο σπίτι! Πως θα ζήσουμε σε 90m2 τετραμελής οικογένεια? Τι θα περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας στο προικώο σου?» Και δώσε και πάρε, γκρίνια μέρα νύχτα, σκέφτηκε ο Χριστιανός ότι είναι πολλά τα έξοδα του διαζυγίου και πήρε δάνειο και φτιάξαμε εκείνη την μεζονετούλα των 160m2 στην Λούτσα. Μωρέ ξέρω εγώ γιατί χτίσαμε τότε στη Λούτσα αλλά τι να κάνω? Έβαλα νερό στο κρασί μου! Ήξερε πως θα ακολουθούσε και το εξοχικό… την γλίτωσε! Όχι όμως και το αυτοκίνητο! Το πήρα εγώ το τζιπάκι μου! !  Μπορεί στα βουνά να μην πήγαινα ποτέ, αλλά ήταν της μοδός. Αν ήθελες να σε υπολήπτονται φίλοι και εχθροί, όφειλες να οδηγάς τζιπάκι!!!! Και σιγά τι κόστισε? Τίποτα! Μια απλή χρηματοδότηση των 7.000.000 δρχ. Μωρέ σιγά το πράγμα….

Να φοβηθώ πως μια μέρα δεν θα χω να πληρώσω? Αιντε από εκεί, μην ακούω χαζομάρες. Ούτε που μπορούσε να περάσει αυτό από το μυαλό μας… Αφού είχαμε ευημερία στον τόπο μας! Είχε ήδη φτάσει στο έτος  1996 και πρωθυπουργός  ήταν ο Κ. Σημίτης! Τι είχαμε να φοβηθούμε? Εδώ είχαμε ξεπεράσει τις ροζ βίλλες και τα δικαστήρια, τώρα που είχαμε τέτοιο πρωθυπουργό θα κολλώναμε?  Έτσι επιγραμματικά πήρα κάποια πράγματα από το site του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σας δείχνω το έργο του Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη

• 1996 - Συμφωνία για ΟΝΕ - Δεκέμβριος 1996
• 1996 - Ειδική Σύνοδος Κ.Ε. - Ιανουάριος 1996
• 1996 - Εθνικές Εκλογές - Σεπτέμβριος 1996
• 1996 - Εκλογή Προέδρου ΠΑΣΟΚ
• 1996 - 4ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ - Ιούνιος 1996

• 1996 - Αναθεώρηση Συνθήκης Μάαστριχτ - Μάρτιος 1996
• 1997 - Εκδηλώσεις με ηγέτες της Αριστεράς 1997 - 1998
• 1997 - Σχέδιο Καποδίστρια για την αποκέντρωση
• 1997 - Ανάληψη Ολυμπιακών Αγώνων - Σέπτεμβριος 1997
• 1997 - Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση
• 1997 - Συνάντηση πρωθυπουργών Βαλκανικών χωρών στη Κρήτη - Νοέμβριος 1997
• 1998 - Ατζέντα 2000 - Δεκέμβριος 1998
• 1999 - Ευρωεκλογές - Ιούνιος 1999
• 1999 - 5ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ - Μάρτιος 1999
• 2000 - Εθνικές Εκλογές - Απρίλιος 2000
• 2001 - Συνεδρίαση Κ.Ε. για Εκλογή νέου Γραμματέα - Οκτώβριος 2001
• 2001 - 6ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ - Οκτώβριος 2001
• 2002 - Δημοτικές Εκλογές - Οκτώβριος 2002
• 2003 - Η Ελλάδα στο τιμόνι της Ευρώπης | Ιανουάριος 2003 - Ιούνιος 2003
• 2003 - Έκτακτη Σύνοδος Κ.Ε. για Εκλογή νέου Γραμματέα - Ιούλιος 2003
• 2004 - Ευρωεκλογές - Ιούνιος 2004
• 2004 - Εκλογή Προέδρου ΠΑΣΟΚ - Φεβρουάριος 2004
• 2004 - Εθνικό Συμβούλιο Ανάσυγκρότησης - Μάιος 2004
• 2004 - Εθνικές Εκλογές - Μάρτιος 2004

Μωρέ νομίζω πως ξεχάσαν να μας πουν για το χρηματηστήριο!!!!!!!!!!!!

Ξεχνιέται το χρηματηστήριο μωρέ Πασόκια? Πάνω σ΄αυτό στηρίξαμε όλοι οι Έλληνες τα όνειρά μας! Σ αυτό Ελένη μου και θα πηγαίναμε μαζί στα σαλέ της Ελβετίας για weekend φορώντας μισόταβλες… Αλλά δεν μου έκατσε Ελένη μου…. Δεν μου έκατσε….

Συνεχίζεται…….(Μην μας πέσει και βαρύ)

ΟΙ ΚΑΛΑΣ ΣΕ ΕΜΑΣ? 'Η ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΑΣ?

Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα και μ' αλυσίδες σταυρωτές τα χέρια μου δεμένα” Μα τι έφαγα το προηγούμενο βράδυ? Φτάνω μπροστά στον καθρέπτη, κοιτάζομαι και… πανικοβάλλομαι! Θρυαλλίδα! Τι Θρυαλλίδα? Λένε εμένα Θρυαλλίδα? Προχωράω προς ένα χώρο που μοιάζει με γραφείο. Ένα savescreen με μέλλισες στην οθόνη ενός υπολογιστή μου δημιουργεί μεγαλύτερη ζαλάδα. Κουνάω το ποντίκι και δόξα τω Θεώ σταματάει το μελίσσι να ζουζουνίζει.

Σκόπια, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη

Τι είναι αυτό? Τι λέει εκεί?  Τραβάω καρέκλα και κάθομαι. Τι είναι αυτά?

Αστέρι Βεργίνας, Μ. Αλέξανδρος, Βουκεφάλας,  Φίλιππος, τάφος, Γιώργος Παπανδρέου διαφημίζει βιβλίο για τους «εκδιωχθέντες Μακεδόνες», …. Σκόρπιες λέξεις και εικόνες διάρκειας, κλάσματος δευτερολέπτου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί?  Ποια είμαι?   Θρυαλλίδα!

Συνεχίζω να διαβάζω παρακάτω

Αλβανία, Ήπειρος, Ιόνιο Πέλαγος, Μεγάλη Αλβανία

Μια αποστροφή νοιώθω και μια τάση για εμετό, αλλά το συγκρατώ…

Τουρκία , Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, Κρήτη

Ξανά λέξεις τυχαίες τρυπούν σαν μικρές βελόνες  το μυαλό μου

Βραχονησίδα, καθυστερημένοι, φετίχ, σημαία, παραβιάσεις, σχολικά ιστορικά βιβλία…

Και ονόματα τα οποία μου προκαλούν ρίγη Γιώργος Μινείκο-Παπανδρέου, Πάγκαλος, Σημίτης, Καραμανλής….

Αναπηδώ από την καρέκλα και αρχίζω να ουρλιάζω. Τι είναι αυτά? Τι είναι αυτά? Ποια είμαι εγώ? Η αναμενόμενη πλέον απάντηση. Θρυαλλίδα!

Θρυαλλίδα ε? είπα και μετά από λίγο ξανακάθησα ανακουφισμένη. Θρυαλλίδα ναι! Γιατί όχι? Μου ταιριάζει. Μου έχουν ανάψει τα φυτίλια….  Δεν θυμάμαι τίποτα γαμώ το κέρατό μου… Τίποτα που να βγάζει νόημα τουλάχιστον…

Ξανακοιτάζω τη σελίδα και παρατηρώ ότι η μπάρα ολίσθησης δεν είναι στο πάνω μέρος. Παίρνω το ποντίκι και την σέρνω. Τα μάτια μου γουρλώνουν… «Μία φορά και έναν καιρό ήταν η μαμά Ελλάδα». Αυτή τη φορά δεν συγκρατώ τον εμετό. Δεν ξέρω και που πέφτει η τουαλέτα..

ΕΛΛΑΔΑ? Μα αυτή τη ξέρω, είναι η χώρα μου. Τι εννοεί μια φορά και έναν καιρό….

Το κεφάλι μου γυρνάει… νομίζω πως ζαλίζομαι… κοιτάζω γύρω μήπως δω κάποιον. Κανένας! Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.

Καλημέρα, ακούω μια φωνούλα. Καλημέρα απαντάω σε ένα μικρό κοριτσίστικο μουτράκι. Είσαι καλά σήμερα Θρυαλλίδα? Με ρωτάει. Εεεε, νομίζω, δηλαδή όχι.

Μα τι θα γίνει? Κάθε φορά που θα φεύγει ο Κος Θανάσης Λερούνης για Ελλάδα εσύ θα τρελαίνεσαι? Άκουσα πίσω μου μια αντρική φωνή να με μαλώνει.

Λερούνης? Πήγε στην Ελλάδα? Τα μάτια μου άστραψαν! Μα η Ελλάδα είναι η χώρα μου!

Άντε πάλι μισοπάλαβη… μουρμούρισε ο άντρας και με τράβηξε από το χέρι. Με κάθησε σε μια μεγάλη πέτρα αλλά αυτός δεν κάθησε. Έφερνε βόλτες τριγύρω μου και μου ξαναθύμισε  τον εμετό.   –Ούτε να το σκεφτείς!  μου είπε ορθά κοφτά. Λοιπόν Θρυαλλίδα άκου τι έχω να σου πω, και σου το δηλώνω. Είναι η τελευταία φορά που θα σου εξιστορίσω τούτα εδώ τα γεγονότα. Την επόμενη φορά που θα το ξαναπάθεις, καθόλου δεν θα νοιαστώ και θα σε στείλω πακετάκι στην Ελλάδα, να βρω την ησυχία μου.

Μα που είμαι? Τόλμησα να ρωτήσω! Το μάτι του άντρα γυάλισε.   Άκου να δεις κυρά μου… τις γυναίκες εμείς εδώ τις αγαπάμε, τις σεβόμαστε και σε περίοπτη θέση τις έχουμε. Κορόνες στα κεφάλια μας! Αλλά τα δικά σου τα καμώματα μας έχουν κάνει να κοιτάμε και τις άλλες με μισό μάτι… Λες να μας βγουν και οι υπόλοιπες που ήρθαν απ την Ελλάδα σαν και δαυτηνε, διερωτόμαστε συναμετάξυ μας?

Καλά έκανε ο Ισκαντέρ και δεν μας κουβάλησε γυναίκες απ την Ελλάδα τότε. Κάτι θα ήξερε… Και για να σε προλάβω  ο Μ. Βασιλιάς «Ισκαντέρ», ο Μ.Αλέξανδρος δηλ. όταν έφυγε για νέες περιπέτειες στην Ανατολή, άφησε εδώ πολλούς πολεμιστές του και τους είπε να τον περιμένουν να γυρίσει. Και μέχρι τότε να μην αλλάξουν τη θρησκεία τους, να εξακολουθούν να τηρούν τους γενικούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, να σέβονται τις παραδόσεις και να συνεχίσουν τις ίδιες τοπικές συνήθειές τους. Έτσι λοιπόν, έμειναν εδώ περιμένοντας να γυρίσει. Σαν είδαν πως αργούσε αποφάσισαν να βρουν κορίτσια να παντρευτούν, να νοικοκυρευτούν  και στη συνέχεια να τα κάνουν όλα όπως είχε προστάξει ο Ισκαντερ.

Και αγάλματα του φτιάξαν, για να τον προσκυνάν, και τους 12 Θεούς συνέχισαν να τους δοξάζουν παντιοτρόπως (βλέπε θυσίες ζώων, Διονυσιακές κρεπάλες, αποκριάτικα μασκαρέματα, εστίες μέσα στα σπίτια κ.α. ), τα σπίτια τους τα χτίσαν σαν τα Μακεδονικά χαγιάτια, και δημοκρατικοί συνέχισαν να είναι!

Πιο πέρα, είδα μια κοπέλα να περνάει. Όμορφη, ευθυτενής, και περήφανη. Ντυμένη με ενδυμασία που με εντυπωσίασε αλλά και με ξένησε. Το κεφάλι της το σκέπαζε ένα καπέλο, αλλά μπορούσα να δω ότι τα μαλλιά της ήταν ξανθά.

Γιατί φοράει αυτά τα ρούχα τόσο νέα κοπέλα? Ρώτησα. Το βλέμμα του πάλι σκοτείνιασε.

Και τι να φοράει μωρή θεοπάλαβη? Αυτά που φορούσες εσύ όταν μας εμφανίστηκες? Παντελόνι του κάπρου, πως στην οργή το ‘λεγες και après ski λες και σε πηγαίναμε στα 3-5 πηγάδια να κάνεις παραθερισμό??? Α, να χαθείς από εκεί. Σε βαρέθηκε η ψυχή μου! Μωρή, εδώ οι γυναίκες φορούν τις παραδοσιακές Μακεδονικές φορεσιές, όπως και οι άντρες. Εδώ και 2.300 χρόνια! Όλα όσα σου είπα έχουν μείνει ζωντανά εδώ και 2.300 χρόνια. Εμείς είμαστε Έλληνες! Απόγονοι των στρατιωτών του Μ. Αλεξάνδρου!

3-5 πηγάδια… ψέλλισα εγώ…  μπορώ να πάω?

Ναι αμέ! Μόνο πες μου θέλεις να σου βγάλω εισιτήριο απ’ ευθείας για Αλβανία ή θα πας μέσω Αθήνας? Μου απάντησε σαρκαστικά…

Α, να χαθείς από εκεί αερικό …  Άλλο δεν χρειάζεται να ‘ρθει να σου τα πάρει τα μυαλά! Καμιά φορά που σε βλέπω έτσι, σκέφτομαι, αν τέτοιοι ήταν οι Έλληνες μωρέ καλά κάναν και σας τα πήραν όλα! Θέλατε να εκσυγχρονιστείτε ε? Δεν σας άρεσε η ιστορία σας. Δεν σας άρεσαν οι παραδόσεις σας? Δεν σας άρεσε να είστε Έλληνες. Θέλατε Ευρώπες, Ευρώ και εκσυγχρονισμό…..  

Όσο θυμωμένος, άγριος και κακότροπος προσπαθούσε να δείξει, εγώ ένοιωθα εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και καθόλου άβολα. Υπήρχε κάτι στα μάτια του τόσο καθαρό, που μόνο ένας Έλληνας ΆΝΤΡΑΣ θα μπορούσε να το χει!

Εδώ που είμαστε? Αν δεν είναι εδώ η Ελλάδα, τι είναι?

Εδώ είναι η Ελλάδα πια! αποκρίθηκε

Δεν καταλαβαίνω… του είπα ήρεμα. Για πρώτη φορά απ την στιγμή που τον συνάντησα γλύκανε το πρόσωπό του σαν να κατάλαβε ότι δεν τον φοβόμουν και αντιθέτως μου ήταν αγαπητός!  

Γεωγραφικά, βρισκόμαστε στον Ινδικό Καύκασο, στο Πακιστάν. Η φυλή μας είναι οι Καλάς. Καταγόμαστε όλοι από τους Έλληνες. Όπως προείπα, 2.300 χρόνια πριν δημιουργήθηκε η φυλή αυτή από τους αφημένους από τον Μ.Αλέξανδρο στρατιώτες του. Το πέρασμα των αιώνων δεν μας έκανε να ξεχάσουμε. Αντιθέτως μας έκανε να ζούμε σαν Έλληνες να θυμόμαστε και να περιμένουμε τον «Ισκαντέρ»! 2.300 χρόνια αργότερα εμφανίστηκε, με τη μορφή και τ’ όνομα Θανάσης Λερούνης.  Έκανε τις συνθήκες διαβίωσης καλύτερες, μας έχτισε σχολεία για να μαθαίνουμε Ελληνικά, μας έφερε την ελπίδα, ότι θα δούμε έστω και μια φορά τα πάτρια εδάφη, αλλά εσείς….. οι Έλληνες δεν σας άρεσε που ήσασταν Έλληνες!!!

Δεν μας άρεσε λες ε?

Όχι βέβαια! Γιατί αν σας άρεσε δεν θα αφήνατε κανένα να σας την πάρει! Εσείς τη δώσατε! Και αντί να έρθουμε εμείς Ελλάδα, ήρθατε εσείς στην μοναδική πλέον Ελλάδα!!!!!!!

Είμαι λυπημένη φίλε μου! Είμαι πολύ λυπημένη!

Έτσι ήταν και οι ΚΑΛΑΣ για πάρα πολλά χρόνια περιμένοντας να ‘ρθει ο Ισκαντέρ, όπως τους είχε τάξει. Μα δεν το βάλαν κάτω, και να που η αφοσίωσή τους στην πατρίδα, τις αξίες και τα ιδανικά τους αποζημίωσε!

Όλα όμορφα και ωραία αυτά που μου λες φίλε μου, αλλά εγώ γιατί δεν θυμάμαι τίποτα?

Γιατί είναι ταξίδι στο μέλλον! Σε λίγο θα επιστρέψεις και θα πεις τα όσα είδες. Το μέλλον της Ελλάδας μας! Πάρε αυτό το διάβολο που μου κουβάλησες μέσα και με ρωτούσες αν έχουμε εδώ σήμα καμπάνα και πήγαινε να κάνεις αυτό που νομίζεις εσύ σωστό για την Ελλάδα μας!